مقاله حاشیه نشینی
مقاله حاشیه نشینی
پدیده حاشیه نشینی به
مفهوم امروزین نخست در کشورهای صنعتی همراه با رشد شتابان شهرنشینی و
افزایش میزان مهاجرت روستاییان به شهرها به وجود آمد و در کشورهای در حال
توسعه نیز به دنبال برنامههای استعماری کشورهای صنعتی و نفوذ و اشاعه
فرهنگ و تکنولوژی آنان در این کشورها شروع به رشد و توسعه نموده است.
تاریخچه حاشیه نشینی در ایران به دهه ١۳۴۰ شمسی بر میگردد.
حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی گروههای کم درآمد شهری جلوهای از فقر شهری و عملکرد فضا به عنوان بستر باز تولید فقر است.
این
افراد قشر فقیری را تشکیل میدهند که با عوارضی چون بهداشت ناکافی، بیکاری
و مشکلات اجتماعی و اقتصادی سروکار دارند و فرآیند توسعه شهر پایدار و
شبکه شهری را با چالشهایی روبرو میسازند.
مهمترین معیارهای حاشیه نشینی
محل سکونت حاشیه نشینان بومی و غیر بومی، مسایل اقتصادی( سطح درآمد و
بیکاری و اشتغال )، ویژگیهای اجتماعی نظیر قومیت، نژاد و مذهب، مسایل
سیاسی و مسایل فرهنگی میباشد.
شهرکهای حاشیه نشینان در اصل«روستای شهر»یا «شهرکهای روستا گونهی درون شهر» هستند.
به گزارش ایسنا و به نقل از پایگاه پلیس، حاشیه نشینی ریشه در زمانهای بسیار دور دارد و در قرنهای گذشته نیز وجود داشته است.
این پدیدهی اجتماعی هم در کشورهای توسعه یافته و هم در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد.
تاثیرات
پررنگ حاشیه نشینی بعد از جنگ جهانی دوم،پس از فروپاشی نظام اقتصادی جهان و
افزایش فقر در اکثر کشورها، تبدیل به معضلی برای برنامه ریزی و مدیریت
کلان شهر شد.
منبع : مقاله حاشیه نشینی
[ بازدید : 248 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]